Gerard Way

Princesa

Gerard Arthur Way (ur. 9 kwietnia 1977) – założyciel, lider i wokalista amerykańskiej grupy rockowej My Chemical Romance. Jest starszym bratem basisty zespołu, Mikey'ego, mężem Lyn-Z i ojcem Bandit Lee Way.
Urodził się w Newark, w stanie New Jersey jako syn Donalda i Donny Lee Way. Ma włoskich i szkockich przodków (jego matka jest Włoszką, a ojciec Szkotem). Po rozwodzie rodziców zamieszkał wraz z bratem i matką. Zamiłowania artystyczne wpoiła mu babcia Elena Lee Rush, to ona nauczyła go rysować i śpiewać, uszyła mu również kostium, gdy po raz pierwszy występował na scenie w szkolnej sztuce o Piotrusiu Panie, gdzie grał tytułową rolę. Po ukończeniu Belleville High School w 1995 roku postanowił dalej rozwijać swoje zdolności artystyczne i zaczął edukację w School of Visual Arts w Nowym Jorku, którą zakończył w 1999 roku, otrzymując tytuł licencjata sztuk pięknych (Balchelor of Fine Arts). Zaczął pracować nad własną kreskówką "The Breakfast Monkey", którą w 2001 próbował sprzedać stacji Cartoon Network. Utrzymuje, że stacja odrzuciła jego projekt, gdyż był zbyt podobny do jednej z ówczesnych produkcji, "Aqua Teen Hunger Force".
Zamachy z 11 września diametralnie zmieniły postawę Waya. Postanowił kompletnie zmienić swoje życie, wyprowadzić się z piwnicy w domu matki, w której dotychczas mieszkał, i rzucić sztukę. Pierwszą piosenką jaką napisał, było "Skylines and turnstiles" zainspirowane atakami z 11 września. Wraz z Mattem Pelissierem i Rayem Toro założył zespół, w którego skład wszedł również grający na basie brat Gerarda, Mikey. To Mikey wymyślił nazwę zespołu, inspirując się książką Irvine Welsha "Ecstasy: Three Tales Of Chemical Romance". Wkrótce dołączył do nich Frank Iero. Szybki sukces wywołał w wokaliście załamanie, które doprowadziło do uzależnienia od leków i alkoholu. Jednak dzięki pomocy przyjaciół i psychoterapeuty w sierpniu 2004 roku wyszedł z nałogów. W przeciwieństwie do Pelissiera, który z tego powodu został usunięty z zespołu. Głównymi inspiracjami muzycznymi są dla niego Iron Maiden, Misfits, David Bowie, The Smiths, Queen, Pink Floyd i Smashing Pumpkins.
Gerard w wieku ośmiu lat zdał sobie sprawę, że wszyscy umrą i od tego czasu ma obsesję na temat śmierci. Strach przed śmiercią w samotności znajduje odbicie w pisanych przez niego tekstach piosenek.